Ahıska Türkleri Sürgünü (Kısa)

Ahıska Sürgünü, II. Dünya Savaşı sırasında 1944 yılında Sovyetler Birliği tarafından gerçekleştirilen, Ahıska Türklerinin anavatanlarından zorla sürgün edilmeleri olayıdır.

Sovyet lideri Joseph Stalin’in emriyle, Ahıska Türkleri, 14-21 Kasım 1944 tarihleri arasında evlerinden zorla çıkarılarak Orta Asya’ya, özellikle Kazakistan, Kırgızistan ve Özbekistan’a sürgün edildi. Sürgün, hem nüfusun stratejik dağılımını kontrol etme hem de potansiyel “işbirlikçi” grupları cezalandırma politikası olan Stalin’in genel sürgünler ve zorunlu yer değiştirmeler stratejisi çerçevesinde gerçekleştirildi.

Bu sürgün sırasında birçok insan hayatını kaybetti. Tahminlere göre sürgün edilen yaklaşık 100.000 Ahıska Türkü’nden birçokları, kötü taşıma koşulları, soğuk, açlık ve hastalıklar nedeniyle hayatını kaybetti. Sürgünün ardından Ahıska Türkleri, Orta Asya’da ciddi zorluklarla karşılaştı. Yeni yerlerinde ayrımcılığa uğradılar ve genellikle en zor ve düşük ücretli işlerde çalıştırıldılar.

Sovyetler Birliği’nin 1991’deki çöküşüne kadar Ahıska Türkleri’nin anavatanlarına dönmesine izin verilmedi. Bu süre zarfında, Ahıska Türkleri’nin çoğu farklı ülkelere dağıldı – Rusya, Kazakistan, Azerbaycan, Türkiye ve daha sonrasında Amerika Birleşik Devletleri gibi.

Sürgünün üzerinden geçen onlarca yıl boyunca, Ahıska Türkleri’nin anavatanlarına dönme hakkı ve sürgünün tanınması konusunda birçok mücadele ve tartışma yaşandı. Ahıska Türkleri’nin dönüşünü kabul etmek ve süreci kolaylaştırmak için Gürcistan’ın çeşitli anlaşmalara imza atmasına rağmen, bu dönüş süreci karmaşık ve yavaş ilerlemiştir.

Ahıska sürgünü, Ahıska Türkleri’nin tarihindeki en acı ve önemli dönemeçlerden biri olarak kabul edilir. Bu sürgün, Ahıska Türklerinin kimliklerini, kültürlerini ve topluluklarını derinden etkilemiş ve şekillendirmiştir.